Tytuł:
MOJA MASKA
Wprowadzenie:
Maska towarzyszy człowiekowi
od zarania dziejów ludzkości - począwszy od ludów prymitywnych,
kiedy miała za zadanie odstraszyć potencjalnego przeciwnika,
ułatwić zdobycie zwierzyny lub też ułatwić identyfikację
przedstawiciela tego samego plemienia. W starożytności
pozwalała kapłanom przybierać postaci bogów, być celebransami,
ale również manipulować prostym ludem. Warto wymienić maski
greckie i ich związek z teatrem, maski weneckie itd. Maska łączy
to co ma pozostać ukryte, z tym, co ma być jawne. Dziś pojęcie
maski nie ogranicza się wyłącznie do rekwizytu. Maskę możemy
przybrać w przenośni. Poprzez nałożenie maski możemy rozumieć
też nasze przemiany. Udawana radość może być czasem maską
naszych trosk wynikających z relacji z otaczającym nas światem,
również naszej choroby. Jaka jest moja maska? Spróbujmy nałożyć
na twarz gipsową maskę, a kiedy wyschnie, pomalujmy ją ulubionym
kolorem, jeśli trzeba uzupełnijmy barwnymi plamami, ornamentem,
symbolicznymi napisami. Spróbujmy wyrazić to, jakimi jesteśmy. To,
co trudno jest wyrazić słowem.
Cel
ogólny: integracja grupy,
poprawa samooceny, zwiększenie poziomu empatii
Uczestnicy:
pacjenci Mazowieckiego Specjalistycznego Centrum Zdrowia im. prof. Jana Mazurkiewicza w Tworkach
Materiały:
stoły, krzesła, ciepła woda,
gips,
lusterka, krem zabezpieczający, ręczniki papierowe
Komentarze
Prześlij komentarz